Гэта старонка не была вычытаная
З „запавітам“ над стэп‘ю Ўкраіны.
Тараса ўспамінала… Шаўчэнку.
Буду зваць цябе любай дзяўчынай
Заадно, што ты шчыра й папросту
Беларусь называла краінай!..
Дзе цьвіце па асеньнему росквіт,
Дарагой называла краінай!..
Зацьвілі…
Зацьвілі…
Завіліся!..
Жоўталісьцем асеньнія сьцежкі!..
Я дарую табе, як калісьці,
За дакоры твае і усьмешкі,
Я дарую табе, як калісьці.
1926 г.
|}
