Над чаркай возера Сінеючай вады, Дзе кучаравіўся Аер высокі, Стаяў курган Забыты, адзінокі, Свой сьлед на ім Пакінулі гады.
А ветры сонныя Купаліся, як дым, Спакойна веялі З краін далёкіх. Паілі дол Пажоўкла-горкім сокам, Дзе гаманіў Сасоньнік малады… .........
