Гэта старонка не была вычытаная
Здавалася —
Ў руцэ лязо нажа
У кожнай цені
Стрэчнага ў дарозе.
Мне тых нагод
Давеку не пазбыць…
Звалтузіць рунь ішлі
Прыгоньнікі благія
І восень — ягіня
Часала ля вярбы
Аголены
Распусны свой ашыяк.
Старонка:Выбраныя вершы (Хадыка, 1932).pdf/14
