Гэта старонка не была вычытаная
4
Туліўся смутак
Ў засені травы.
Палосак вузкіх
Ня ўзьдзіралі сохі.
Зьвяр‘ё вяльможных бегла
Шчарыцца і выць
На дзікі рогат
Кручанай цыцохі.
Сабачым пылам —
Ў труеных вятрох —
Гандлярскіх слоў ману
Трусілі далакопы.
А край расстрэльвалі…
І гвалтам па трупох —
Кадрыль гудзела
Тройчы трэцім штропам.
Ня ўкласьці ў верш
Жуды замшэлай міт,
А ў снох насіць —
Няма нічога горней…
