Гэта старонка не была вычытаная
Сьвідруе памяць дальні вобраз,
Сузмрок гурчыць забытым гімнам…
З гарою дум, з усьмешкай добрай,
Схіліўся горад тварам дымным.
Душу благое не ачэрніць!..
Цьвіце ўсход. Дуже вецер.
Ля ўзьвей буйное ляжа зерне,
І ападзе ў міжземе сьмецьце.
Нікчэмных парасткаў атрускі
Сатлеюць у скібах перагноем.
Ня здасьць — зьнямогай дужы мускул,
І пульс-няпэўным перабоем!
Ад зор да зор кіпіць работа,
Выходзіць сьвет з імглы збурэньняў.
І згубна мрэ, хто плача потай
Сьлязьмі забытых пакаленьняў.
Хто ўпоперак дарогі стане
Брыдой ганебнай — не скарыцца
Перад героікай змаганьня
І буйным ростам будаўніцтва.
Мяцежных бур ўзышла ўрачыстасьць,
Правы дыхтуе чорнай сіле…
Сьмех злобны зжоўк асеньнім лістам,
Надзей павяла чорнабыльле.
