За ўзрыгамі ахвяр і жахаў
Глядзяцца (з далечы бяскрайнай)
Страі колён фабрычных гмахаў
І веліч грозная комбайнаў.
Шлях будучынь кладзецца цягам,
Абмыты потам кожны насып…
Ня здужыць збэшчаным бадзягам
Імклівы рух ўладарнай клясы!
Час дбае пільна і упарта.
З карэньнем вырве пырнік здрады…
І дзень і ноч трымаюць варту
Рэволюцыйныя брыгады.
І дзень і ноч жыцьцём напружным
Бурліць зямля ў адзіным русе.
Зарой цьвісьці — з іржы ланцужнай
Імкнуць згуртована і мужна
Шнуры Заходняй Беларусі.
Імкнуць краі паходным сьпевам
Дзікунства меж навекі зьнішчыць.
Згараць ў агні людзкога гневу
Музыкі воўчага ігрышча.
Пра іх шуршыць, зьвініць праклёнам
Дарожны жвір, крывёй прыбіты…
… Зьнікае змрок з крутых адхонаў,
Як цені здраднікаў вучоных,
Цывілізованых бандытаў.
|}
