Старонка:Выбраныя вершы (Хадыка, 1932).pdf/33

Гэта старонка не была вычытаная

АПОШНЯЯ КРАЙКА МЯЖЫ

Апошняя крайка мяжы
Сплыла з чарадою туманаў.
Ізноў пачынаю я жыць,
Нібы нарадзіўшыся нанаў.

Палае ў разьвеянай мгле
Прастор непадзельнага поля.
Мой смутак навекі сатлеў,
Ня вернецца нэндза ніколі.

Што змалку жыцьцё надало,
Ўзрашчу, загартую у дзеях.
Зьнямогу патру на далонь,
На троп камяністы разьвею.

Глыбокім адбіткам сьлядоў
Кірункі ў вялікае сталі.
Гнілую падпору вякоў
Вятры змагары расхісталі.