Узнікла праблема ў вычытцы гэтай старонкі
Дарэмна рабіцьмуць капланы заклён,
Ратунку крыжы не дадуць…
За ваганьнем ціхім жытнёвых хвальбон
Мне хочацца далеч адчуць.
Мне хочацца думку узрушыць сваю
І так без канца гаварыць,
Што разам з усімі і я пастаю
За радасьць і сьпевы зары.
Я еду на сустрач мяцежным краям…
Краі краявід сьцерагуць,
Здаецца, калёсы на мейсцы стаяць,
А далі бягуць і бягуць.
1928 г.
|}
