Гэта старонка не была вычытаная
Гараць кляны, скідаючы ўбор,
Агонь лістоў разьвеян па аблоні.
Вароты адчыніў вясёлы двор
І рынуў у даль прасьцертыя далоні.
Натхненьне скрозь… Алесісты абнім
З усхонаў зваблівых вятры адносяць.
І люба хаткам бачыць з вышыні
На дне далін удумлівую восень.
Ізноў каханьне ў сэрцы берагу,
Увагай дзён падмесячных рухомы.
А рунь шуміць, хаваючы тугу
Пад прыкрага мінулага абломак.
Ў пачуцьцях гэтакі цяпер палон —
Аддам сябе зваротнікавай плыні.
… Агонь лістоў трасе шумлівы клён,
У шуме траў мэлёдыя даліне.
|}
