Гэта старонка не была вычытаная
Прасторы зарою асмужаны.
Пярэданьня ў далях узор.
Рукамі будуецца дужымі
Ў нязломнае сонечны тор.
Айчына раскована бойкамі,
Айчына ня плача ўжо…
Мы пройдзем змаганьнямі стойкім
Між хмар, навальніц і крыжоў.
У землях з старымі парогамі
Рязбойніцкі голас ня сьціх.
Там долы гародзяць вастрогамі.
Там песьня пакуты ў трысьці.
Такімі падкупнымі хітрымі
Там гнезьдзяцца людзі зьвяры…
А ты забаўляешся цытрамі
Ў кустох знакамітай гары.
Альтанак густымі шатрамі ты
Мяркуеш наладзіць цішу…
І плачаш, як сінім атрамантам
Поэм аб табе ня пішу.
Дзе-ж выбраць мне гутарку пэўную?
Між намі бяссэнсіцы лік…
Ты меціш зрабіцца князеўнаю,
А я — беларускі мужык.
