Старонка:Выбраныя вершы (Хадыка, 1932).pdf/90

ДАЛЬ РАЗОРАК

Пад гарою хатак нізка
Патанула ў цёплы морак
Стала ноч ад лесу блізка
І вартуе даль разорак.

Хвоек высмужаных грэбень
Ашчарапіў зграбна косы…
Разьбівае месяц у небе
Хмарак дробныя пракосы.

Зоры з граблямі павыйшлі
І складаюць сена ў копы.
Ў вышыні лагоднай цішы
Аж да досьвіткаў ім хопіць.

Хутка ў поле сонца выйдзе
Расьсяваць свае праменьні.
Аб сваёй вялікай крыўдзе
Чорныя застогнуць цені…

Злых шляхоў зьбяруцца госьці,
Закладуць у кішэні рукі,
Як якія ягамосьці,
За сталы пасядуць крукам.