трымаеце яго пад плаццем! А ну, вазьміце дзіця, сударыня, а мне дайце кнігу.
Місіс Покет паслухалася гэтай парады і ўзялася нязручна падкідаць дзіця, а іншыя пачалі скакаць і забаўляць яго. Але гэта цягнулася нядоўга, місіс Покет хутка загадала павесці дзяцей дадому і пакласці спаць. Такім чынам пры першым-жа візіце я зрабіў і другое адкрыццё, а іменна, што выхаванне маленькіх Покетаў заключалася не ў адных толькі паданнях, бо часам далучалася яшчэ тое, што іх пасылалі спаць.
Прымаючы пад увагу ўсе гэтыя акалічнасці, калі Флапсон і Мілерс пагналі дзяцей дадому, як маленькае стада ягнят, і ў сад вышаў містэр Покет, каб пазнаёміцца са мною, я не асабліва здзівіўся, што джэнтльмен гэты меў крыху растрапаны выгляд і што яго сівыя валасы былі страшэнна зблытаны, нібы ён нічога не ўмеў прывесці ў парадак.
РАЗДЗЕЛ XXI
Містэр Покет сказаў, што ён вельмі рад мяне бачыць, і выказаў надзею, што і мне не непрыемна бачыць яго, «таму што», дадаў ён і ўсміхнуўся якраз, як яго сын, «дапраўды, я зусім не страшны чалавек».
Не гледзячы на свой растрапаны выгляд і сівыя валасы, ён быў вельмі малажавы і надзіва просты ў абыходжанні. Пагаварыўшы крыху са мною, ён павярнуўся да місіс Покет і, клапатліва наморшчыўшы свае прыгожыя чорныя бровы, запытаў: «Белінда, ты віталася з містэрам Піпам?» Яна зірнула на хвіліну з-за кнігі, сказала «так» і, безуважна ўсміхнуўшыся, запытала, ці люблю я памеранцавую ваду. Паколькі пытанне гэтае не мела ні блізкіх, ні нават самых далёкіх адносін ні да папярэдняй, ні да наступнай гутаркі, дык я зразумеў яго проста як спробу зрабіць ласку сваім удзелам у агульнай гутарцы.
Містэр Покет павёў мяне ў дом і паказаў мне маю
