у Гардэн-Корт; не застаўшы вас дома, я пайшоў да Клерыкера адшукаць містэра Герберта.
— І вы знайшлі яго? — запытаўся я з трывогаю.
— Яго я знайшоў. Не называючы ніякіх імён і не ўваходзячы ў падрабязнасці, я даў яму зразумець, што, калі яму вядома аб прабыванні каго-небудзь — Тома, Джэка ці Рычарда — у Гардэн-Корце або ў суседстве з ім, то лепш будзе ўдаліць Тома, Джэка ці Рычарда, пакуль вы знаходзіцеся ў адсутнасці. Містэр Герберт каля поўгадзіны не мог апамятацца ад здзіўлення, але потым прыдумаў, як дапамагчы бядзе. Пад вялікім сакрэтам ён паведаміў мне, што заручан з нейкаю маладою дзяўчынаю, у якой ёсць разбіты паралічом татка. Гэты татка, які служыў раней камісарам на суднах, праводзіць цяпер сваё жыццё ў пасцелі ля поўкруглага акна, адкуль ён можа бачыць усе караблі, праходзячыя па Темзе. Дом з поўкруглым акном знаходзіцца ля самага вусця Темзы, паміж Лімгаузам і Грынічам; гаспадыня яго, вельмі шаноўная ўдава, аддае ўнаймы мэбліраваную кватэру ў верхнім паверсе. Паведаміўшы мне ўсе гэтыя падрабязнасці, містэр Герберт запытаўся маёй думкі аб такім прытулку на час для Тома, Джэка ці Рычарда. Я аднёсся да яго плана з поўнай згодай па трох прычынах, аб якіх зараз вам і далажу. Вось яны. Першае: вашай нагі ніколі там не было, і, апрача таго, гэтае месца аддалена ад бойкіх, людных вуліц. Другое: вы можаце, не наведваючы той мясцовасці, у любую хвіліну, атрымліваць праз містэра Герберта самыя дакладныя звесткі аб Томе, Джэку або Рычарду. Трэцяе: калі вы захочаце, вядома, праз некаторы час, калі разважлівасць гэта дазволіць, сплавіць Тома, Джэка ці Рычарда на які-небудзь замежны пакетбот, — яны ў вас пад рукою.
