Старонка:Вянок (1913).pdf/56

Нізка вершоу „Место“.

Ты — чарователь неустанный,
Ты — не слабѣющій магнитъ
В. Брюсовъ.

ЎСТУП.

Зьвярнуў калісь Пэгас на вулкі
С прывольных, палявых дарог, —
І пракаціўся топат гулкі
І іскры выпнулі с пад ног.

У грудзі кволые запала,
Дачка каменьняў, место мне.
Пачую я тэй іскры жала,
І верш аб месьце з сэрца мкне.