Старонка:Вянок (1913).pdf/75

Гэта старонка не была вычытаная

* * *

Ўстань, навальніца, мкні нанова,
Ўзвый вецер з ёю за адно!
У віхру уляціць палова,
Пакіне чыстае зярно.
Удар, цыклон, удар на морэ,
Цалуй яго ў глухое дно,
Ўсьплясьні ваду—і пэрлаў горы
На берэг выкіне яно.