Старонка:Вянок (1927).djvu/79

Гэта старонка не была вычытаная

∗        ∗

Ня блішчыць у час зьмярканьня і ў глыбокай
цемні ночы
Дыямэнт каштоўны,
Але белым днём красою нам чаруе, вабіць вочы
Бліск яго цудоўны.

Бо калі на гэты камень упадуць праменьні сонца,
Ўраз ён блісьне дзіўна
І вясёлкавыя іскры рассыпаць пачне бясконца
Ярка, пераліўна.

Так здаецца ў змроку ночы цёмным і народ мой
родны,
Бедны і няшчасны;
Але,якустанесонца,ўразпрачнеццадухнародны,
І засьвеціць ясна!