Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/106

Гэта старонка не была вычытаная

Вальтэр.

Дык толькі у лясах яны палююць?

Тэль.

Дзічына, птушкі ўсе належаць пану.

Вальтэр.

Мо ловяць яны рыбу у рацэ?

Тэль.

І рэкі з морам каралю належаць.

Вальтэр.

Хто-ж ён такі, што ўсе яго баяцца?

Тэль.

Усіх бароніць ён і корміць ўсіх.

Вальтэр.

Не могуць хіба самі бараніцца?

Тэль.

Не можа там сусед суседу верыць.

Вальтэр.

Было-б мне цесна ў той краіне дальняй;

Тут пад лавінамі мне лепей жыць.

Тэль.

Так, лепш, мой сын, мець ледзяныя горы

Над галавой, чым злога чалавека.

Вальтэр.

Глянь, бацька, на кіі там капялюш.

Тэль.

А што нам капялюш той? Пойдзем, сынку!
(Калі ён хоча ісці далей, Фрысхардт затуляе яму дзідай дарогу).