Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/116

Мельхталь.

О, каб адразу скончылі мы справу.
Хай бог даруе тым, хто за адклад быў.

Геслер (да Тэля).

Да справы. Не дарэмна-ж носяць зброю.

Насіць з сабою зброю небяспечна.
Страла папасці можа і ў стральца.
А гэты ваш сялянскі прывілей^[1]
Гаспадара краіны дужа крыўдзіць.
Хай зброю носіць той, хто ўладу мае.
Табе насіць прыемна лук і стрэлы,
Дык вось і мэту я табе даю.

Тэль (нацягвае лук, кладзе стралу).

Давайце месца. Круг шырэй.

Штаўффахер.

Як, Тэль?
Вы хочаце? Чакайце, вы дрыжыце!
Калоціцца рука, калені гнуцца.

Тэль (апускаючы лук).

Ў вачах цямнее!

Жанчыны.

Літасцівы божа!

Тэль (да ляндфогма).

Дазвольце не страляць. Вось маё сэрца.
(Настаўляе грудзі).

Хай вашы людзі лепш яго праніжуць.

1. Свабодныя сяляне Швейцарыі карысталіся прывілеем насіць зброю; гэтае права яны баранілі з асабліваю ўпартасцю.