Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/118

Гэта старонка не была вычытаная

Кароль не хоча гэтага, я пэўны
І не ў карысць майму народу пойдзе
Такая жорсткасць. Дзе ўзялі вы права?

Геслер.

Вы смееце…

Рудэнц.

Маўчаў я аж дагэтуль
Пра справы вашыя, што бачыў я,
Заплюшчваў на іх я свае вочы,
Маркотнае я сэрца заглушаў
І замыкаў яго ў сваіх грудзях.
Але далей маўчаць лічу я здрадай
І імператару і бацькаўшчыне нашай.

Берта (кідаючыся паміж ім і
ляндфогтам)
.

Вы больш яго разлютуеце гэтым.

Рудэнц.

Забыў я свой народ, пакінуў родных,
Прыродныя ўсе сувязі парваў я
Дзеля таго, каб мог злучыцца з вамі.
Я спадзяваўся, што зраблю найлепш,
Ўзмацніўшы імператарскую ўладу.
Павязка ўпала з воч маіх. Я з жахам

Убачыў, што дайшоў да самай прорвы.
Даверлівасць маю вы ашукалі
І сэрца зганьбілі. Я быў гатоў
Пазбавіць свой народ найлепшай долі.

Геслер.

Гарэзны, гэтак з панам гаварыць!