Я выканаю. Склалася ўсё добра.
Кусты мяне схаваюць ад яго,
Адтуль яго мая страла дастане;
І цесны шлях пагоню затрымае.
Канчай свае рахункі з небам, фогт,
Бо хутка ўжо праб‘е твая гадзіна.
Я ціха і спакойна жыў — мой стрэл
А пра забойства і не думаў я.
Ты мірнае жыццё маё парушыў,
Гадзючае атруты ты наліў
У малако маіх пабожных думак,
Мяне ты прызвычаіў да злачынства —
Хто ў галаву свайго дзіцяці цэліў,
Той ворагу у сэрца так-жа трапіць.
Няшчасных і нічым нявінных дзетак
Пакінуў. Там, калі я цеціву
Нацягіваў, рука мая дрыжэла,
Як з чортаўскаю радасцю мяне ты
Прымусіў цэліць сыну ў галаву.
Калі бяссільны я цябе прасіў
Аб літасці, даў клятву у душы я,
І бог яе павінен быў пачуць,
Тваё мне сэрца будзе. У чым я кляўся
Ў пякельным болю страшнай той хвіліны, —
То доўг святы — яго сплаціць павінен
Ты імператара майго ляндфогт,
Ды не рабіў-бы гэтак імператар,
