Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/155

Гэта старонка не была вычытаная

Геслер.

Чаго ты мне тут стала на дарозе?
Сыйдзі назад!

Армгарда.

Мой муж сядзіць ў турме,
А дзеткі вось без хлеба. Пашкадуйце
І злітуйцеся над няшчасцем нашым.

Рудольф.

Хто вы? Хто муж ваш?

Армгарда.

Ён касец гаротны
І жыў на Рыгі, на гары высока,
Над прорвамі касіў ён там траву,
Што парасла на скалах недасяжных,
Куды не можа быдла паднімацца.

Рудольф (да ляндфогта).

Якое жаласнае цяжкае жыццё!
Я вас прашу, вярніце вы ёй мужа!
Калі-б і цяжкі ён зрабіў учынак,

Ён пакараны цяжкім рамяством. (Да жанчыны).
Усё будзе зроблена. Прыходзьце ў замак

Са скаргаю сваёю. Тут не месца.

Армгарда.

Не, не! З дарогі я не саступлю,
Пакуль мне фогт назад не верне мужа.
Шэсць месяцаў сядзіць ён у турме
І справядлівага суда дарма чакае.

Геслер.

Жанчына, гвалт тут не паможа. Прэч!