Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/163

Гэта старонка не была вычытаная

Усе.

Прэч Ярэм!

Руоды.

Дзе наш трубач?

Трубач[1].

Я тут. Што трэба вам?

Руоды.

На вежы станьце, затрубіце ў рог ваш,
Каб гук яго напоўніў нашы горы,
Каб рэха з кожнага скалістага кутка
Адбіўшыся, людзей склікала з гор
Хутчэй сюды.

(Трубач выходзіць. Уваходзіць Вальтэр Фюрст).

Вальтэр Фюрст.

Браточкі, пачакайце!
Яшчэ не маем вестак мы са Швіца
І з Унтервальдэна. Давайце пачакаем
Ганцоў адтуль.

Руоды.

Чаго яшчэ чакаць?
Тыран памёр, пачаўся дзень свабоды.

Муляр.

Ці-ж мала агнявых гэтых ганцоў,
Што навакол на ўзгор‘ях запалалі?

Руоды.

Ідзіце ўсе — мужчыны і жанчыны!

Прэч рыштаванні! Знішчым мы скляпенні!

Знясем сцяну! І камня не пакінем.

  1. У Шылера — „Stier von Uri“ (бык з Уры), гэта значыць трубач, які трубіў у старадаўні турыны рог кантона Уры.