Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/52

Гэта старонка не была вычытаная

Штаўффахер.

Панам бяда не гэткая як нам:
Ў нізінах рвецца і шумуе строма.
Але не можа закрануць вяршын —
Ўсё-ж не пашкодзіць нам іх дапамога,
Калі ў краіне зброя заблішчыць.

Вальтэр Фюрст.

Каб паміж Аўстрыяй і намі быў пасрэднік,
Тады-б знайшлі мы права і закон.
Але гняце нас сам-жа імператар,
Суддзя вышэйшы Хай нам бог паможа
Праз нашы рукі. Дык склікайце ў Швіцы
Мужчын, а я у Уры іх збяру.
Аднак каго пашлем мы ў Унтэрвальдэн?

Мельхталь.

Мяне пашліце. Мне бліжэй за усіх.

Вальтэр Фюрст.

Не згодзен я! Вы госць мой, мушу я
Аб вас у небяспецы турбавацца.

Мельхталь.

Пусціце! Я так добра знаю горы;
Сяброў таксама досыць маю я —
Яны ад ворагаў мяне схаваюць.

Штаўффахер.

Няхай ідзе тады ён. Там няма

Прадажных душ — там шчыра ненавідзяць

Тырана, і ніхто яму не служыць.