Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/98

Гэта старонка не была вычытаная

Рудэнц.

Ці-ж я дабра не хачу для народу?
Магутны скіпетр Аўстрыі спакой
Яму гатуе…

Берта.

Рабства ён гатуе!
Вам трэба волю з крэпасці апошняй,
Што засталася на зямлі, прагнаць.
Народ лепш разумее сваё шчасце,
Дрындушкамі яго не ашукаць.
У пастку трапілі вы з галавою.

Рудэнц.

Вы мною пагарджаеце, о, Берта!

Берта.

Так многа лепей для мяне было-б…
Але таго пагарды вартым бачыць,
Каго кахаць хацела-б…

Рудэнц.

Берта! Берта!
Вы шчасце неба паказалі мне
І зараз-жа скідаеце уніз.

Берта.

Не, не, у вас шляхетнасць не пагасла!
Яна ў вас дрэмле, я яе ўзбуджу!
Вы сілаю хацелі у сабе

Забіць сваю прыроджаную шчырасць;

Але мацнейшая яна за вас;
Супроць сябе вы добры і шляхетны!..