Гэта старонка не была вычытаная
(Тэль стаіць крыху нахіліўшыся, нібы гатовы паляцець са стралой; лук падае з яго рукі, калі ён бачыць падыходзячага сына і ён бяжыць да яго насустрэч з разгорнутымі рукамі, з захапленнем прыціскае яго да сябе і без сіл падае на калені. Усе стаяць узрушаныя).
Берта.
О неба!
Вальтэр Фюрст (да бацькі і сына).
Дзеці мае, дзеці!
Штаўффахер.
Ну, дзякуй богу.
Лейтхольд.
Вось дык стрэл. Аб ім
На многія вякі не змоўкне слава.
Рудольф Харрас.
Ўспамін не змоўкне пра стральца пра Тэля,
яблыка ляндфогту).
Геслер.
Ў сярэдзіне прабіта, далібог
Мастацкі стрэл, прызнаць я гэта мушу.
Рэсельман.
Стрэл добры быў, але бяда таму,
Хто прымушае да падобных стрэлаў.
Штаўффахер.
Тэль, схамяніцеся, загад ляндфогта
Вы выканалі, дык дамоў ідзіце.
Рэсельман.
Ідзіце і вярніце сына матцы.
(Хочуць павесці Тэля).
