Гэта старонка не была вычытаная
Я забяру цябе і захаваю
Туды, куды ні сонца не загляне,
Ні месяц, і ад стрэл тваіх я буду
Спакойны. Ўзяць яго.
Як, пане?
(Тэля звязваюць).
Штаўффахер.
Наклалі руку вы на чалавека,
Каторага сам бог уратаваў?
Геслер.
Паглядзім, як другі раз уратуе.
Завесці яго ў човен мой; я сам
Перавязу яго сягоння ў Кюснах.
Рэсельман.
Сам імператар так рабіць не можа,
Бо гэта супроць нашых прывілеяў.
Геслер.
Дзе яны? Іх зацвердзіў імператар?
Ён не зацвердзіў іх. Такую ласку
Пакорнасцю належыць заслужыць.
Вы проціў імператара паўсталі,
Гадуеце бунтарскія вы думкі.
Я знаю вас, я бачу вас наскрозь.
Цяпер яго я забяру ад вас;
Але усе вы вінны, як і ён.
Хто разумней — няхай маўчыць пакорна.
(Ён адыходзіць. Берта, Рудэнц, Харрас і салдаты ідуць за ім, Фрысхардт і Лейтхольд застаюцца).
