Гэта старонка не была вычытаная
Тэль.
Крычу я слугам, каб дружней налеглі,
Каб нам да той скалы хаця дабрацца.
„Там, — я крычу, — для нас бяспечней будзе!“
І калі мы дабраліся туды,
Паклікаў бога я на дапамогу
І сілы ўсе напружыўшы свае,
Да скал берагавых прычаліў човен.
Тады, схапіўшы сваю зброю, сам
Я на скалу уверх высока скочыў,
А човен пхнуў ад берагу назад
Ў раз‘юшаную прорву бурных вод —
Хай носіцца як хоча паміж хваляў.
І вось я тут, ад буры ўратаваны
І ад улады горшага з людзей.
Рыбак.
Тэль, Тэль! Праўдзівы цуд над вамі бог
Зрабіў. І верыць нават я баюся.
Куды вы йсці мяркуеце далей?
Бо небяспечна будзе вам, калі
Ляндфогт жывым праз буру прабярэцца.
Тэль.
Я чуў яшчэ тады, калі у чоўне
Быў звязаны, што ў Брунене прычаліць
Ён хоча і праз Швіц ісці ў свой замак.
Рыбак.
Сухой дарогаю ісці ён хоча?
Тэль.
Так думаў ён.
