——— 46 ———
46 У горах, на ўскрайках краіны, трапляюцца месцам багатыя паклады карысных мінэралаў. На поўдні ў г. зв. Сьера-Морэна каля рэчкі Рыо-Тынто ёсьць руда медзі, волава, жывога серабра. (Асаблівай славай карыстаюцца запасы жывога серабра ля месца Альмадэн). Сустракаецца й каменны вугаль. Паклады мінэралаў дазволілі пашырыцца на Кастыліі фабрычнай прамысловасьці, асабліва апрацоўцы воўны, якую даюць у дастатку мясцовыя авечкі. Але й тут, як і ў Кантабрыйскіх горах, капальні належаць галоўным чынам да чужаземцаў, і гэта значна затрымоўвае разьвіцьцё ўласнай прамысловасьці краіны.
Кастыльскае плоскаўзвышша — калыска Гішпанскай дзяржаўнасьці. Сухі клімат краіны і цяжкія варункі жыцьця зрабілі кастыльцаў найболей рухавымі і войналюбнымі сярод народаў паўвострава. Стварыўшы сваю дзяржаву ў асяродку Пірэнэйскага паўвострава, кастыльцы тым лягчэй маглі распаўсюджыць сваю ўладу й на суседнія краіны. У часы заваёваў у Амэрыцы кастыльцы галоўным чынам і зьявіліся тымі авантурнікамі-конквістадарамі, якія здабылі Сярэднюю і большую частку Паўднёвай Амэрыкі і зруйнавалі там даўную й досыць высокую культуру пэруанцаў і мэхіканцаў. Няўдалая колёніальная політыка Гішпаніі тлумачыцца галоўным чынам пыхай, жорсткасьцю, акрутнасьцю, асабліва-ж жадасьцю кастыльцаў, якія зусім не клапаціліся аб дабрабыце здабытых земляў, а рупіліся толькі аб сваім узбагачэньні. Ня гледзячы на заняпад сваёй дзяржавы, кастыльцы і да сяго часу лічаць сябе найлепшым народам, а сваю бацькаўшчыну найлепшай старонкай сьвету, грэбуюць усім чужаземным і з пыхай гавораць аб усім сваім.
Мал. 12. — Пляц у горадзе Толедо на Кастыльскім плоскаўзвышшы.
