Лоран Бас служыў Марату, але быў членам Біскупата.
Дантон устаў і рэзка адсунуў сваё крэсла.
— Чуеце вы? — крычаў ён. — Адна перад намі задача, адна неадкладная справа — выратаваць Рэспубліку. Рэспубліка ў небяспецы. Для мяне зараз важней за ўсё вызваліць Францыю ад ворага. Для гэтага ўсе спосабы добрыя. Усе, усе! Калі мне з усіх бакоў пагражае гібель, я ўжываю ўсе спосабы. Калі я ўсяго баюся, я іду на ўсё. У рэволюцыі не можа быць поўмер, не можа быць лішняй далікатнасці. Будзем наводзіць страх, і мы будзем карысныя. Хіба слон разбірае, куды ён ставіць сваю нагу? Раздушым ворага!
Робесп'ер адказаў мякка:
— Я сам гэтага хачу.
І дадаў:
— Пытанне толькі ў тым, дзе вораг.
— Ён за межамі Францыі, і я прагнаў яго! — усклікнуў Дантон.
— Ён у нашых межах, і я за ім сачу, — адказаў Робесп'ер.
— І я зноў праганю яго, — сказаў Дантон.
— Унутранага ворага не прагоніш.
— Што-ж з ім рабіць?
— Знішчыць.
— Я згоден на гэта, — сказаў Дантон, — але паўтараю, Робесп'ер, што вораг за межамі краіны.
— Паўтараю, Дантон, што ён унутры.
— Робесп'ер, ён на граніцы.
— Дантон, ён у Вандэі.
— Супакойцеся, — пачуўся трэці голас, — вораг усюды, і вы прапалі.
Гэта сказаў Марат. Робесп'ер зірнуў на яго і адказаў спакойна:
