Ён строга выконваў загады начальства і даходзіў у сваёй стараннасці да таго, што не лічыў патрэбным уваходзіць у сэнс атрыманых загадаў. Яго сардэчныя імкненні стрымліваліся моцнай вуздой дысцыпліны. Як пужлівы конь у шорах, ён ішоў прама наперад, нічога не бачачы па баках, ішоў цвёрдым крокам, але па вузкім шляху.
Наогул гэта быў чалавек надзейны, строгі і дысцыплінаваны.
Як толькі ён прышоў, Говэн сказаў яму без усякіх прадмоў:
— Гешан, патрэбна лесніца.
— У нас няма лесніцы, камандзір.
— Трэба дастаць.
— Для штурму?
— Не, на выпадак пажару, каб ратаваць людзей.
Гешан падумаў і сказаў:
— Разумею. Значыцца, лесніца павінна быць вельмі высокай.
— Прынамсі на тры звычайныя паверхі. Можа нават вышэй, каб быць зусім упэўненым, што яна дастане… Скажыце, Гешан, як гэта здарылася, што ў нас няма лесніцы?
— Гэта не мая віна, камандзір. Вы палічылі нязручным весці атаку з боку плато; вы абмежаваліся блакадай з гэтага боку; атакаваць-жа вы пастанавілі вежу. Таму мы заняліся выключна падкопам і зусім не думалі пра штурм мастовага замка. Вось чаму і не паклапаціліся аб лесніцы.
— Ну, тады зараз-жа загадайце зрабіць яе.
— Лесніцу вышынёй у тры паверхі не зрабіць за адзін дзень.
— Вазьміце некалькі кароткіх лесніц і злучыце іх у адну.
