і рашучым рухам палажыў на кнігу абодва свае кулакі.
Дабраўшыся да сваёй мэты, ён узяў малюнак за верхні рог і пачаў старанна яго адрываць. Але як ні стараўся ён зрабіць гэта акуратна, а адарваў яго наўскасяк: увесь левы бок гравюры застаўся ў кнізе, а Жоржэце ён прэзентаваў толькі правую палову.
— І мне! — закрычаў Гро-Алэн.
Першая вырваная старонка, як першая пралітая кроў, вырашае справу: пасля гэтага пачынаецца пагром.
Рэне-Жан перагарнуў старонку.
Тым часам Жоржэта разадрала свой вялікі кавалак гравюры на два маленькія, потым на чатыры.
VI
Скончыўшы чвэрткаванне, Жоржэта працягнула руку Рэне-Жану і сказала:
— Яшчэ!
За святым Варфаламеем пайшлі ўсе іншыя партрэты. Заставаліся яшчэ геаграфічныя карты. Рэне-Жан раздаў і іх. Пакончыўшы з гэтым, ён кінуў кнігу на падлогу.
Гэта быў страшны момант.
Падзенне славутай кнігі, як і кожнай славутасці, нарабіла многа шуму і ўзняло цэлае воблака пылу.
Знішчыўшы супраціўніка, Рэне-Жан злез з крэсла. Тады, некалькі мінут падумаўшы, Гро-Алэн энергічным крокам падышоў да распасцёртай кнігі і пхнуў яе нагой.
Гэта паслужыла сігналам. Прагнасць да разбурэння сядзіць у кожным з нас. Рэне-Жан падышоў да кнігі і таксама пхнуў яе нагой. Жоржэта паспрабавала была зрабіць тое самае, але з размаху села на падлогу. Ка-
