Уся каманда кінулася ўніз з канатамі і ланцугамі, і праз мінуту гармата была замацавана.
Кананір нізка пакланіўся пасажыру:
— Вы выратавалі мне жыццё, дабрадзею.
Стары, прыняўшы сваю ранейшую безуважную позу, нічога не адказаў.
ДЗВЕ ШАЛІ ВАГІ
Чалавек перамог, але і гармата таксама засталася пераможцам. Безадкладнае крушэнне карвета было папярэджана, але пашкоджанні яго здаваліся непапраўнымі. У бортах знайшлі пяць прабоін. Адна, у насавой частцы, была вельмі вялікая. З трыццаці гармат дваццаць стаялі на сваіх лафетах пакалечаныя. Выбыла з строю і тая каранада, што нарабіла столькі бяды і цяпер была злоўлена і зноў пасаджана на ланцуг: шруб на яе казённай частцы быў выкручаны, і наводка гарматы зрабілася немагчымай. Лік непапсаваных гармат батарэі зменшыўся да дзевяці. У труме паказалася вада. Неабходна было зараз-жа выкачваць ваду і папраўляць пашкоджанні.
Сярэдняя палуба цяпер, калі можна было агледзець яе, мела жудасны выгляд. Большага руйнавання нельга сабе ўявіць нават у клетцы ашалелага слана.
Як ні было важна для карвета заставацца незаўважаным, але ў даны момант яшчэ важней было не даць яму патануць. Прышлося асвятліць палубу ліхтарамі, прымацаваўшы іх да бартоў у розных месцах.
Пакуль ішла трагічная барацьба з каранадай і каманда, для якой вырашалася пытанне аб жыцці і смерці, была цалкам занята падзеямі на карвеце, ніхто не ведаў, што робіцца на моры.
Між тым туман пагусцеў. Надвор'е змянілася. Судно
