Капітан пачаў распытваць лоцмана:
— Ведаеце вы, якія гэта судны?
— А як-жа-ж, — адказаў Гакуаль. — Гэта эскадра.
— Французская?
— Д'ябальская.
Пасля некаторага маўчання, капітан спытаўся:
— Тут усе іхнія крэйсеры?
— Не, не ўсе.
— Так, праўда, — успомніў капітан — у эскадру ўваходзяць шаснаццаць суднаў, а тут толькі восем.
— Рэшта бадзяецца вунь там, удоўж усяго берагу і шпіёняць, — сказаў Гакуаль.
Капітан, не адрываючыся ад падзорнай трубы, прамармытаў:
— Трохпалубны карабль, два фрэгата першага ранга і пяць другога.
— Я таксама шпіёніў за імі, — прамовіў Гакуаль.
— Добрыя судны, — заўважыў капітан. — Я сам камандаваў такімі.
— А я іх бачыў зблізу, — сказаў Гакуаль. — Ужо-ж я не памылюся, не прыму адно за другое. Усе іх адзнакі сядзяць у мяне ў галаве.
Капітан перадаў яму падзорную трубу.
— Зірні: ці бачыш ты высокі карабль пасярэдзіне?
— Так, камандзір, гэта «Залаты Бераг».
— Ну але, яны яго перахрысцілі, — сказаў капітан. — Раней ён называўся «Бургундскія Штаты». Новае судно. Сто дваццаць восем гармат.
Ён дастаў з кішэні запісную кніжку з алоўкам і напісаў у ёй лічбу 128. Затым зноў спытаў:
— А як называецца першае судно налева ад карабля?
— «Вопытны».
