Гэта старонка не была вычытаная
3
А пад ім Бабілёны ляжаць — гарады,
Як стажары гараць
Ліхтарнямі ўначы;
Там ніколі ня скажуць людзём: адпачынь,
Там зьяўляюцца ўсіх
Ашуканстваў сьляды.
4
Праз дымарні плыве, азіраючысь, дым,
Засьціць сонца гмырак,
Засьціць неба імглой:
Ён ахвяраў зямных бяз крыві аналой,
А той смутак, той дым —
Як чарнец-пілігрым…
5
А пад ім распрануліся ніўкі, лясы,
Ды паўзуць цягнікі,
Як вужакі паўзуць;
І ральлі, і пакосаў ляжаць паясы,
Людцы справы свае
Павучынай снуюць.
