Гэта старонка не была вычытаная
Палкоўнік сказаў, як адрэзаў,
І старкі для моцы глынуў,
І ў вочы халодным жалезам
Сваім падначальным зірнуў:
Пан Вацлаў Ржэвуцкі, паручнік,
Ўзяў плашч свой і вышаў у сад.
З палацу йшоў гоман шматгучны,
Бег ветрык па ліпах прысад.
Як ціха і добра ў прыродзе!
Які і каму тут загад?
Бяз соймаў тут сонца усходзіць,
Бяз соймаў ідзе на закат…
Пан Вацлаў успомніў падзеі
Айчыны кіпучай сваёй:
Памылкі, бясслаўе, надзеі,
І новага часу развой.
„Дзяржава! Айчына дзяржавай
„Зноў вышла на роўны той шлях.
„Якая бязьмежная слава,
„Які неабмераны гмах!
