Старонка:Дзьве поэмы (1927).pdf/105

Гэта старонка не была вычытаная

Галена, падкінуўшы слова,
Да хлопцаў сваіх падышла.
Відаць, што між імі ўмова
Аб нечым паважным ішла.


І раптам пачуліся гукі
Праўдзівых забускіх складоў.
Ў іх чуліся скаргі і мукі,
Хоць сэнс не даваўся тых слоў.


Галена зірнула. Бялейшы
З гусараў пачаў гаварыць,
Па твары нібы маладзейшы,
Ў вачох абурэньне гарыць.


Што кажа? — Што поляк ня кожны
Ідзе за урадам сваім,
Што Польска, затым, што вяльможна,
Дык вось дагаджае ня ўсім.


Што ёсьць абурэньне ў народзе:
Сялянскі сілкуецца дух;
Што розныя станы ня ў згодзе:
Расьце і рабочы там рух.