Гэта старонка не была вычытаная
У момант канчаюцца зборы.
— Рассыпся! Кірунак на Брод!
Сыйсьціся пад вёскай Дукоры
З вярсту ад ясна ўсход!
— А ты, Васілёк, даражэнькі,
Да Нёмну скачы, як хутчэй
На Бронікаў востраў маленькі, —
Хавайся ад панскіх вачэй!
— І там аддасі лясьнічанцы
Вось гэта… лісток тут, паняў?
Вітай там! А ну, падшыванцы —
Уперад! каб пан не заняў!
І рушылась ціха грамадка
Бяз сьпеваў і нават бяз слоў.
Відаць было іншых спачатку,
Ды пушча глынула сыноў.
Васіль да каня вараціўся.
Канёк ціхамірна чакаў,
Глядзеў навакол і дзівіўся,
І шыю аб лісьце часаў.
