Гэта старонка не была вычытаная
„Хіба мяне пушча ня знае?
„Ці стрэльбай ня здольны крутнуць?“
Стары між хлапцоў разважае,
Каб моладзі спрытнасьць крануць.
І Стась перавозіў праз Нёман
Паўстанцкіх вось тых арлянят,
І чуўся стрыманы тут гоман,
І шэптаў згавораных лад.
Дзень сходзіць. Ад рэчкі сьвяжэе.
Над бельлю забухала вып.
Паветра павольна цішэе.
Схілілася хмарка, як грыб.
З-за Нёмну няма веставога…
Дзе Стасік? Галена глядзіць.
Чаканьне ў вачох і трывога,
Аж не, такі нехта стаіць!
Гэй, Стаська! Ды хлопча сам бачыць.
Чаўнок ужо гладзіць ваду.
А хлопец за рэчкай маячыць,
Абходзячы дрэў чараду.
