Гэта старонка была вычытаная
9
Парадзіла яго думка вольных людзей,
Каму поўзаць даўно
Паабрыдла ў пылу;
Яго скрыдлы ствараў не адзін чарадзей,
Дамагаўся, каб даць
Сэрца, жыцьце арлу.
10
І арлы узьняліся над парай ральлі,
І арлы на арлах
Угару узьвілісь;
Перад рыцарствам хмар — што нізін каралі?
Уздымі галаву,
Каралёк, ды дзівісь!
11
Так той рыцар лунаў, песьні песьняй пяяў.
Песьні тыя, што чуў
На зямлі ён калісь;
Сьпевы жальбы палёў, сьпевы ўсіх кавалёў
Ў песьню зорных абшар
Там цудоўна ўплялісь.
