Гэта старонка не была вычытаная
Галена насустрач: „Як справы?
Ніхто не папаўся на лоў?“
— Чакаюць утрох там расправы:
Двох з нашых, — а трэці з паноў.
— З паноў? — Так, гусарскі паручнік:
Ў палкоўніка стрэльнуў за нас…
Галеніна сэрца у клюшні
Заціснула неяк ураз.
І вобраз, ўсё болей прыемны,
Жывы прад Галенай стаяў,
Ў плашчы сваім шэра-таемным,
Як ночкай тады ён зьнікаў.
У думках прабегла няўхільна:
„Сьпяшацца, ісьці ратаваць!
„Даць ведаць Тарасу ўсё пільна,
„Ўсе сілы туды згуртаваць!“
— Ты, Янка, бяжы да Тараса:
Скажы, каб зьбіраў малайцоў,
А я, ня губляючы часу,
Як золак іду да паноў.
