Гэта старонка не была вычытаная
— Аддамся! Ды сам-жа я сам-жа з сялянаў
Граф Шэцкі… палкоўнік… а я?
Што я для вяльможнага гэнага стану
Ня з імі айчына мая!..
ПЕСЬНЯ 7-я
Тэй ночкай ня спаў астравочак:
Сваіх і гасьцей спатыкаў.
Што раз лесавы аганёчак
З чаўном Стасюка выгукаў.
Паляк пераехаў з Галенай,
Ды з пару за імі стральцоў:
Нарэшце, у смутку страшэнным,
Сустрэлі яшчэ малайцоў.
У хату нясьлі атамана.
Быў ціхім, бяскроўным Тарас.
Затое крывавая рана
Лягла, як чырвоны кутас.
— Сюды, во сюды! Асьцярожна! —
Тарас, як скрозь сон застагнаў,
І сьціхла гаворка, і кожны
У смутку трывожным чакаў…
