Гэта старонка не была вычытаная
Сам Бронік таксама застаўся…
Цяпер тут было іх сам-трох.
(Нямы дзесь ад жаху хаваўся).
І смутак на сэрца налёг…
„Якое пытаньне! Ці-ж кінуць
„Тараса вось так аднаго?
„Не, лепш ёй тут разам загінуць“
Вось думкі ля ложка яго.
Ўжо цяўкалі стрэльбы далёка…
„Ці-ж вышлі хлапцы з паласы?“
Жаўцелі Тарасавы шчокі,
І пот пазьліпаў валасы…
Прад ім нахілілась Галена:
На грудзі, як камень налёг;
Бясьсільна спаўзла на калені,
Бяскроўных кранулася ног…
∗
∗ ∗ |
Выразны быў час разьвідненьня,
Калі надышлі груганы,
Гэроі крывавых здарэньняў,
Краін пад‘ярэмных паны.
