Гэта старонка не была вычытаная
Зоркі плачуць, ці сьмяюцца,
Не адкажа сын зямлі,
Як адвечныя нясуцца
Па бязьберажнай ральлі.
Хто туды падняцца зможа?
Думкай сьмелы і глыбок…
Зорка сыну дапаможа
Заплясьці сабе вянок…
Ўспомніць сьпевы роднай маці,
Як люляла ля грудзёў,
Як наўчала пазнаваці
Гоман лесу і палёў.
Ўспомніць першага каханьня
Веснавы зялёны сьпеў,
Жаль халодны разьвітаньня,
Сьнегавых віхроў павеў…
УСПОМІН
15
Як вярбіны сырой адарваны лісток,
Вецер гоне з галін
Ад радзімых гнязьдзін, —
