Гэта старонка не была вычытаная
25
І ён жыў, працаваў, дзе і як давялось:
То звыкаў кіраваць
Гаспадарчым канём,
То любіў з кавалём правіць кола і вось,
Разьмякчаў, гартаваў
На кавадле агнём.
26
Неяк выпала раз Ізяславу лятаць:
Яго ўзяў за сябра
Сталы лётчык з сабой.
З тых часоў палюбілась абшары хапаць,
Хоць у думках ужо
Ён лунаў над зямлёй.
27
З тых часоў палюбіў адзінокую высь;
Здолеў петлі рабіць,
То матор затрымаць,
То кружыць каршуном, ля зямлі берагчысь
Ды сяброў-лятуноў
То дзівіць, то пужаць.
