Гэта старонка не была вычытаная
28
Шмат пабачыў згары кругавідаў зямных,
Рэчак моцны разьбег,
Вілавацін-вужак.
Гарбавін ланцугі, плямы гушчаў лясных,
Плямы жоўтых стапоў,
Дзе палюе кайсак…[1]
29
З высі карты пісаў, за навукай сачыў,
Ды памылкі яе
Выпраўляць давялось,
Але бомбы кідаць, хоць вайсковым і быў —
Хвала зоркам сьвятым! —
Ня прыдарылась штось!
30
І брыдота зямлі, ашуканства, спадман
Неяк вонках прайшлі
Загартнелай душы,
Хоць часамі сустрэчныя вочы і стан
Так прынадны былі,
Так шапталі: грашы!
- ↑ Кайсак — казак-стэпняк, вандроўшчык.
