Гэта старонка не была вычытаная
34
Замест псальмаў старых, ён узяў пасьпяваць
Песьні песьняй жывых,
Кніжку новых часоў.
Мовай роднай яму хтось хацеў перадаць
Долю ціхіх людзей,
Долю шумных лясоў…
35
То ня словы былі, а праменьні ад зор;
То ня вершы былі,
А гудзелі званы,
І гукалі кудысь, і нясьлі прыгавор,
То, як хвалі крыніц,
Выбівалісь яны!
36
І на скрыдлах арла ён пяяў і чытаў,
Псальмы пеў Ізяслаў,
Іх скрозь сьлёзы пяяў,
Ці лады ён складаў, ці то сьлёзы глытаў…
Так высока дасюль
Над зямлёй ня лунаў!
