Гэта старонка была вычытаная
Во, пад ім на крутых гарбавінах Мсьціслаў,
І царква і касьцёл,
Іх счарнелы купол.
— Добры дзень, старына! — прывітаў Ізяслаў,
Ў захапленьні душы
Кінуў вокам вакол.
41
Як зірнуць, зелянелі узвышшы, лясы,
Пляма хатак малых,
Стужка рэчкі, масток…
Столькі тут захавалася ціхай красы,
Сам ня ведаў аб ёй
Гэны дзед-гарадок!
42
Павучыну сталецьцяў Крылан разгарнуў
І убачыў унізе
Барацьбу за мяжы,
У крывавыя плямы згары ён зірнууў,
Што лілі з двух бакоў,
Як садзілі крыжы.
