Гэта старонка не была вычытаная
46
І прапраўнук тых сьлёз угары разважаў:
„Павучына вякоў —
„Ураджайнасьць быльля!
„Каб іначай гісторык пра вас напісаў,
„Можа меней было-б
„І сягоньня гнільля?“
47
Каб ня тым на галовы вянкі заплятаць,
Хто складаў па сабе
Аж гару чарапоў,
Але тым, хто з паходняй ды з кнігай шукаць
Людзтву сьвету ішоў
Ад стыхіі ахоў.
48
Ці-ж Сувораў тады, Ганібал, Банапарт,
Ці ваякаў палкі,
Ці нары-каралі, —
Ці-ж хто з іх тэй падзякі вялікай быў варт
Ад спалёных сяліб,
Ад стаптанай ральлі? —
