Гэта старонка не была вычытаная
НА РОДНАЙ ЗЯМЛІ
52
І спыніўся блакітных пустынь бядуін
За старым за Дняпром,
Над адхоным пяском,
Там, дзе хвоя вартуе падмуркі руін,
Дзе капліца як сьпіць,
Побач з ліпай радком.
53
Ён угледзіў з высі і прызнаў гэны кут,
Дзе у жыцьце прышоў,
Дзе дзяцінства правёў.
Тут і маці яго ўжо пазбылась пакут…
Ці стаіць яе крыж
Сярод простых крыжоў?
54
Дык хутчэй-жа, хутчэй прыгарні да грудзей,
Бераг роднай ракі,
Лятуна-Крылана!
Каб на гоні дзядоў стаў на ногі мацней,
Дзе за дзедам яго
Ішла ўсьлед барана!
