Гэта старонка не была вычытаная
61
— Дачакаўся стары свайго ўнука такі!
Ты-ж — сыночак яе,
Мае роднай дачкі!
Вунь, на могілкі глянь, ў гэты бок ад рукі:
На падгорку ракі
Ўсё крыжы, ўсё мае!
62
— І дзядзькі там твае: і Андрэй і Антось,
Там бабуня твая,
Там і маці ляжыць.
Каб-жа ёй на цябе хоць зірнуць давялось!
Але не, аніяк —
Дваццаць год ужо сьпіць! —
63
Дзеда простага слоў ня ўтрымаў Ізяслаў:
Крыга сэрца яго,
Як паводкай, пайшла.
На старых на плячох, як малы, ён рыдаў,
А наўкол ад яго
Вёска гоман вяла…
